Bij de treinramp in Harmelen blijkt dat het ambulancevervoer niet goed georganiseerd is. De alarmering verloopt rommelig en de brancards passen niet in alle ambulances.

In 1971 wordt de Wet Ambulancevervoer (WAV) vastgesteld. Dit leidt tot:

• de oprichting van 40 CPA’s (Centrale Post Ambulancevervoer) die de zorg moeten coördineren
• de CPA is verbonden aan de GGD of de meldkamer brandweer
• provincies worden verantwoordelijk voor het aantal ambulances (beschikbaarheid) en de plaats waar ze moeten staan (spreiding), zodat er binnen 15 minuten hulp kan zijn
• er worden eisen gesteld aan personeel en materieel, er komen gespecialiseerde verpleegkundigen op de auto

Vanaf 1971 treedt de Wet ambulancevervoer (WAV) gefaseerd in werking:

• 23 april 1971: Besluit door koningin Juliana ondertekend
• 16 juni 1971: publicatie in het Staatsblad (369)
• 1973 ‘inwerkingtreding’ WAV
• 6 juli 1976: Eisenbesluit (gewijzigd in 1994)
• 1978: Inventarisbesluit (gewijzigd in 1994)
• 1 juli 1979: CPA verplicht

De minister van VWS en de minister van BZK (Borst en Dijkstal) presenteren de nota ‘Met zorg verbonden’. Deze nota heeft betrekking op de spoedeisende medische hulpverlening bij ongevallen en rampen en in het bijzonder de ambulancezorg en de traumazorg. ‘Met zorg verbonden’ introduceert onder andere de organisatie RAV (Regionale Ambulancevoorziening) als gewenste toekomstige organisatiestructuur.

De minister van VWS, Hans Hoogervorst, stuurt het wetsvoorstel Wet ambulancezorg (WAZ) naar de Tweede Kamer. Het wetsvoorstel is een van de uitwerkingen van de nota ‘Met zorg verbonden’ uit 1997.

In maart 2006 behandelt de Tweede Kamer het wetsvoorstel Wet ambulancezorg en neemt de WAZ aan.

Eind 2008 behandelt de Eerste Kamer het wetsvoorstel Wet ambulancezorg. Op 2 december 2008 neemt de Eerste Kamer de WAZ aan. Verantwoordelijk minister van VWS in 2008 is Ab Klink.

Op 1 januari 2011 treedt de cao ambulancezorg in werking. Op verzoek van minister Klink, tot het najaar van 2010 minister van VWS, heeft de ambulancesector gewerkt aan één gezamenlijke cao. Tot die tijd waren er vier verschillende cao’s van kracht in de sector. Deze ene sectorcao is een belangrijke stap in de kwaliteitsverbetering van het personeelsbeleid en de professionalisering van de ambulancesector.
 

Begin 2011 spreekt minister Schippers van VWS het voornemen uit de Wet Ambulancezorg niet in werking te laten treden. Het feit dat aanbieders van ambulancezorg in het kader van de WAZ een vergunning voor onbepaalde tijd zouden krijgen, is onwenselijk. Daarnaast wordt de procedure voor vergunningverlening niet ‘EU-proof’ bevonden, wat tot onwenselijke financiële risico’s leidt.

Op 8 augustus 2011 dient de minister van VWS een nieuw wetsvoorstel, de Tijdelijke wet ambulancezorg (Twaz), in bij de Tweede Kamer. Dit is een wet met een looptijd van vijf jaar met als belangrijkste wijziging ten opzichte van de WAZ dat aanbieders van ambulancezorg niet een vergunning krijgen, maar een aanwijzing van de minister van VWS voor een periode van vijf jaar. Deze vijf jaar zullen worden besteed aan het voorbereiden van een structurele oplossing, die recht doet aan de uitgangspunten die met het parlement zijn besproken én die past binnen de Europese wet- en regelgeving.

Al in de nota ‘Met zorg verbonden’ uit 1997 werd de Regionale Ambulancevoorziening (RAV) genoemd als gewenste toekomstige organisatievorm voor de ambulancezorg. In de RAV zijn meldkamer en rijdende dienst ondergebracht, zodat de RAV één integrale organisatie voor ambulancezorg vormt.

Vooruitlopend op de nieuwe wetgeving zijn de ambulanceorganisaties aan het begin van de 21e eeuw gestart met de RAV-vorming. De formele einddatum van dit proces was 1 december 2011. In het wetsvoorstel Tijdelijke wet ambulancezorg was immers vastgelegd dat op 1 december 2011 in iedere RAV-regio één rechtspersoon diende te zijn, die in aanmerking zou kunnen komen voor een aanwijzing op grond van de Twaz. Op 1 december 2011 zijn er 25 rechtspersonen in 25 RAV-regio’s, waarmee de RAV-vorming op die datum formeel was afgerond.

De Tijdelijke wet ambulancezorg (Twaz) is in maart 2012 plenair behandeld door de Tweede Kamer en op 27 maart 2012 door de Tweede Kamer aangenomen. Op 24 april 2012 heeft de Eerste Kamer de Twaz aangenomen. 

Een en ander betekent dat de geldende Wet ambulancevervoer én de Wet ambulancezorg, die nooit in werking is getreden, komen te vervallen op het moment dat de Tijdelijke wet ambulancezorg in werking treedt.

Op 1 januari 2013 treedt de Tijdelijke wet ambulancezorg in werking. De beoogde looptijd van de Twaz is tot 1 januari 2018. Vanaf 1 januari 2018 dient er nieuwe structurele wetgeving voor de ambulancesector te zijn.

Met de inwerkingtreding van de Twaz:

• zijn RAV’s als enige rechtspersoon verantwoordelijk voor de ambulancezorg in hun verzorgingsgebied, de RAV-regio
• is de RAV verantwoordelijk voor de instandhouding van een meldkamer en het verlenen van ambulancezorg
• is de RAV een zorginstelling conform de WTZi (Wet Toelating Zorginstellingen) en daarmee aanspreekbaar op:
  - beschikbaarheid en bereikbaarheid
  - professionele, kwalitatief hoogwaardige en veilige zorg
  - patiëntenparticipatie en goed bestuur

In februari 2016 deelt de minister van VWS aan de Tweede Kamer mee voornemens te zijn de Tijdelijke wet ambulancezorg (Twaz) met een periode van twee jaar te verlengen. Er zijn nog te veel onzekerheden over de inrichting van de keten van acute zorg en de rol die zorgverzekeraars daarbij kunnen vervullen én over de ontwikkeling van de multidisciplinaire samenwerking en taakuitvoering op de meldkamers. Naar verwachting bestaat op deze thema’s vanaf 2017 voldoende duidelijkheid om de ambulancezorg vanaf 2020 definitief in te kunnen richten.

In 2017 behandelen de Tweede en de Eerste Kamer het Wetsvoorstel tot verlenging en wijziging van de Twaz. In mei neemt de Tweede Kamer het wetsvoorstel aan en in oktober de Eerste Kamer. Dit betekent dat de Twaz is verlengd met maximaal drie jaar.

De beoogde inwerkingtreding van een nieuwe wet met betrekking tot ambulancezorg vindt plaats op 1 januari 2021.